ایران ورزشی - محمدرضا آقانیا کشتی‌گیر جوان مازندرانی که در مسابقات جهانی جوانان به مدال نقره رسیده بود، بعد از بیماری سختی که سال گذشته به آن مبتلا شد حالا دوباره تحت درمان قرار گرفته است. آقانیا مدتی است که یک خمش در اختیار بیماری سرطان قرار گرفته و شرایط سختی را تجربه می‌کند. اسفند سال گذشته بود که ماجرای بیماری او رسانه‌ای شد و بعد از این ماجرا هم سر و صداهای زیادی به راه افتاد که چرا باید یکی از آینده‌های کشتی این چنین روی تخت بیمارستان بدون حامی بماند. بعد از انتشار گزارش ها، کمیته ملی المپیک به میدان آمد و همان موقع با پرداخت 20 میلیون تومان بخشی از مشکلات آن زمان آقانیا را حل کرد اما خیلی طول نکشید که او دوباره کارش به بیمارستان افتاد. آقانیا با وجودی که سن بسیار کمی دارد اما دچار بیماری سخت سرطان پروستات شده و بعد از انجام جراحی و چند مرحله شیمی درمانی که در آن مقطع نزدیک به 40 میلیون تومان هزینه داشت، حالا دوباره باید مورد مداوا قرار بگیرد. سکینه حسین‌زاده مادر محمدرضا آقانیا درباره شرایط پیش آمده برای فرزندش و وعده‌های مسئولان ورزش می‌گوید: «ما در مرحله اول درمان حدود ۴۰ میلیون تومان هزینه کردیم. آقای سلیمی اواخر سال گذشته به منزل ما آمدند و مبلغ ۲۰ میلیون تومان به عنوان کمک هزینه درمان پرداخت کردند و قرار شد در ادامه فاکتورهای مربوط به درمان محمدرضا را ارائه دهیم تا هزینه‌ها را به طور کامل پرداخت کنند. 

مرداد ماه امسال فاکتورهای مربوط به مرحله دوم درمان را به کمیته المپیک دادیم و قرار شد پرداخت شود اما تاکنون هیچ مبلغی پرداخت نشده است.» مادر آقانیا در حالی گلایه می‌کند و انتظار حمایت از فرزند ورزشکارش را دارد که این حرف‌ها در روز بزرگداشت غلامرضا تختی شنیده می‌شود آن‌هم در شرایطی که در روز مرام و پهلوانی همه مصاحبه می‌کنند که باید راه او را ادامه داد و نامش را گرامی داشت اما انگار کارهای زمین مانده زیادی وجود دارد که انجام نشده؛ مثل حمایت از آقانیا و خانواده‌اش.

17 دی سالگرد جهان پهلوان تختی است و اگر کرونا مانع نشده بود الان مدعیان پهلوانی در ابن‌بابویه صف کشیده بودند تا درباره مرام پهلوانی صحبت کنند.

البته اینجا وظیفه فدراسیون پزشکی ورزشی است که باید پیشگام شود و وضعیت این قهرمان کشتی را پیگیری کند و راهی را برای درمان او پیدا کند. به کمیته ملی المپیک که وعده داده اما به آن عمل نکرده که نمی‌شود ایراد گرفت اما می‌شود از دکتر غلامرضا نوروزی که چند روزی است بار دیگر به عنوان رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی انتخاب شده، پرسید «این فدراسیون که اتفاقاً یکی از پول‌دارترین فدراسیون‌های ورزشی هم است، چه برنامه‌ای برای حمایت از آقانیا دارد؟»

البته تجربه ثابت کرده که خیلی نباید به امید مسئولان ورزش نشست، آن‌هم در شرایط فعلی که خیلی‌ها دنبال برنامه‌ریزی برای دوره بعد مدیریت خود هستند. هر چه هست بعید به نظر می‌رسد که آقانیا دغدغه ذهن خیلی‌ها باشد مگر اینکه تختی دوست‌ها بیایند و نشان بدهند که نام و نشانی از او دارند و به جوانی از تبار پهلوانی کمک می‌کنند. ابنجاست که می‌گویند به عمل کار برآید. هیچ کسی با حرف زدن از مرام و مسلک پهلوانی، جهان پهلوان نمی‌شود. باید در عمل نشان داد که هنوز مرام تختی زنده است. محمدرضا آقانیا به آزمونی برای مدعیان مرام پهلوانی تبدیل شده است. او روی تخت بیمارستان خوابیده تا شاید عیار پهلوانان سنجیده و به جامعه ثابت شود که پهلوانان امروز فقط به زور و بازو لقب پهلوانی نگرفته‌اند، بلکه در وجودشان نشانه‌هایی از مرام تختی وجود دارد.

 

مجمع انتخاباتی فدراسیون اسکی دیروز (چهارشنبه) به ریاست مهدی علی‌نژاد، معاون قهرمانی وزارت ورزش و جوانان در آکادمی ملی المپیک برگزار شد که در پایان عباس نظریان با کسب ۲۳ رأی از ۲۸ رأی مجمع به عنوان رئیس این فدراسیون انتخاب شد. جواد شهلایی باقری، امیر غفرانی، احسان میرزاده و عباس نظریان مادوانی نامزدهای واجد شرایط شرکت در انتخابات فدراسیون اسکی بودند که طبق گزارشی که چند روز قبل نوشتیم، میرزاده در مجمع شرکت نکرد و رأی گیری با حضور سه کاندیدا دنبال شد که در پایان 23 رأی به نفع ناظریان به صندوق انداخته شد و جواد شهلایی و امیر غفرانی هم به ترتیب ۲ و ۳ رأی کسب کردند.

در پایان مجمع، جواد شهلایی که در دوره قبل هم نتوانسته بود موفقیتی به دست آورد، به روند انتخابات اعتراض کرد و گفت: «هیأت‌ها را به گونه‌ای تحت فشار گذاشتند تا کسانی که قرار بود به من رأی دهند و قول داده بودند، رأی ندادند.»

البته مهدی علی‌نژاد، معاون ورزش قهرمانی بعد از این اعتراض و در جمع خبرنگاران گفت: «انتهای جلسه آقای شهلایی گفتند مهندسی شده است که این توهین به اعضاست. کسی که دو رأی آورده نمی‌تواند چنین ادعایی کند. حتی برخی از اعضا خواستند به او جواب بدهند.»

نظریان هم بعد از انتخاب به عنوان رئیس فدراسیون اسکی گفت: «یکی از برنامه‌هایی که داریم فعال شدن کمیته اقتصادی است تا در بخش قهرمانی و توسعه همگانی موفق شویم.»

نظریان در خصوص ادعای مهندسی انتخابات توسط یکی از کاندیداها هم مواردی را مطرح کرد: «بالاخره ایشان نظر خودشان را گفتند و محترم است. من می‌توانم شرایط خودم را بگویم. بیش از ۲۵ سال در فضای ورزش کار کرده‌ام و معلم ورزش بوده‌ام. در نظام اجرایی هم کار کرده‌ام و دکترای مدیریت ورزشی دارم. به نظرم کارنامه‌ها نشان‌دهنده وضعیت است و از همه کاندیداها می‌خواهم در محیط عملیاتی به ما کمک کنند. اگر واقعاً ظرفیتی وجود دارد من برای توسعه فضای اسکی از آنها کمک می‌گیرم.»

 

احسان پهلوان بازیکن خلاقی است ولی او را در پست هافبک راست بازی دادند که البته بعداً جایش را با عالیشاه عوض کرد، اما نه او نه عالیشاه هیچ‌کدام هافبک راست نیستند و در سمت چپ خلاق‌ترند چون به داخل می‌زنند.

اما مشکل اصلی ما این است که مهاجم خلاق نداریم. رمضانی که اصلاً به سبک باشگاه ما نمی‌خورد و بیشتر به سبک تیم‌های امیر قلعه‌نویی می‌خورد. یحیی همیشه با پرس از جلو، بازی در عمق و مالکانه کار می‌کند که هیچ‌کدام از این خصوصیات در رمضانی نیست. شاید در کل بازی‌های‌مان دوتا سانتر نکنیم. در کل باید بگویم مشکلات در این تیم وجود دارد؛ مثلاً همین سیستم بازی سپاهان معیوب بود یا برخی بازیکنان در مقطعی اصلاً بازی نمی‌کردند اما الان خیلی زیاد بازی می‌کنند.

 سرلک، کمال و احمد نوراللهی خوب نبودند. می‌دانید چرا برخی بازیکنان تحت فشار هستند؟ وقتی تیم برنده می‌شود بازیکن خود به خود اعتماد به نفس پیدا کرده و با احساس راحتی بازی می‌کند و هر چیز غلطی درست می‌شود، اما وقتی تیم به کما می‌رود تازه عیار فوتبالیست مشخص می‌شود. بعضی از این بازیکنان در شرایطی که تیم دو سه‌تا مساوی آورده و هفته بعد دربی هم هست چنین شرایطی پیدا کرده‌اند در صورتی که اگر بازی مقابل نساجی و ذوب‌آهن را برده بودیم به‌راحتی سپاهان را هم شکست می‌دادیم. ما غیر از همان مهدی عبدی مهاجم دیگری نداریم. باز او مهاجمی است که از تک‌موقعیت‌ها استفاده می‌کند و اگر توپی گیرش بیاید می‌زند. همین توپی که نصیب پهلوان شد را عبدی گل می‌کرد. او در لیگ قهرمانان دوتا گل زد که هیچ‌کدام موقعیت گل صددرصد نبود.

 مشکلی که من با این بازیکن داشتم این بود که هوازی‌کار نیست. من می‌گفتم بیا یک روز 15 دقیقه کار هوازی انجام بده، روز بعد 20 دقیقه و همینطور برو بالا، اما در این کار تنبلی می‌کند. البته واقعاً ضربه آخرها را خوب می‌زند اما واقعیت این است که پاس خوبی هم به او داده نمی‌شود.

 یکی از معضلات تیم ما این است که بازیکنان به خط عرضی زمین نمی‌رسند. شما در بازی مقابل پاختاکور دیدید که یک‌بار سعید آقایی و یک‌بار هم سیامک نعمتی تا خط عرضی زمین پیش رفتند و پاس دادند که آل‌کثیر گل زد اما در بیشتر اوقات مثلاً می‌بینید سعید آقایی به‌محض اینکه از خط نیمه عبور می‌کند به‌دنبال ارسال است در حالی که هرچه به خط عرضی نزدیکتر شوید و پاس بدهید کار زننده ضربه بسیار راحت‌تر می‌شود و احتمال گل شدن توپ هم بالاتر می‌رود. شما ببینید مهرداد میناوند در بازی ایران-کویت جام ملت‌ها یک پاس گل به علی دایی داد که الان علی دایی 24 سال است دارد فیزیوتراپی می‌کند (به حالت شوخی) در حالی که اگر مهرداد تا لب خط عرضی پیش می‌رفت و پاس می‌داد علی با بند کفشش آن توپ را گل می‌کرد.

 این فشار و استرس هرچه جلوتر برویم بیشتر می‌شود و فقط با برد از روی تیم برداشته خواهد شد. الان همه روی تیم فشار می‌آورند و جوی راه افتاده که پرسپولیس بعد از سه مساوی حتماً باید دربی را ببرد که این هم فشار را بیشتر می‌کند. این فشار رفته‌رفته بیشتر می‌شود اما اگر دربی را ببریم کاملاً برعکس  و همه چیز مثبت می‌شود؛ یعنی هم به جدول برمی‌گردیم و هم بازیکنان شرایط متفاوتی پیدا می‌کنند اما اگر خدای نکرده ببازیم عکس این قضیه هم می‌تواند اتفاق بیفتد.

مرحله جدید اردوی آماده‌سازی تیم ملی وزنه‌برداری بزرگسالان اعزامی به مسابقات آسیایی 2021 ازبکستان که آخرین گزینشی طلایی بازی‌های المپیک توکیو نیز در قاره کهن به شمار می‌رود، قرار است با دعوت از 13 وزنه‌بردار در شهر اهواز برگزار شود. نکته مهم در این بین دعوت نشدن دوباره چند چهره شاخص، جوان و آینده‌دار وزنه‌برداری ایران بخصوص رضا دهدار به این مرحله از اردو است؛ تنها وزنه‌بردار طلایی کاروان ایران در رقابت‌های وزنه‌برداری جهانی 2019 تایلند. وزنه‌بردار خوش‌آتیه خوزستانی که بعد از آسیب‌دیدگی در جام فجر رشت و گلایه‌هایی که از سرمربی تیم ملی پس از این تورنمنت داشت، گویا مورد غضب برخواه واقع شده است.

با نظر محمدحسین برخواه، دومین اردوی تیم ملی وزنه‌برداری قرار است با حضور 13 وزنه‌بردار که اغلب آنها همان وزنه‌بردارانی هستند که در دور اول اردو هم حضور داشتند از روز 19 دی تا ۲۴‌ بهمن در شهر اهواز برگزار شود. اردویی که به احتمال زیاد برای برخی از ستاره‌های نامدار وزنه‌برداری مثل کیانوش رستمی یا سهراب مرادی در حد همان رد شدن اسمشان به عنوان ملی‌پوش برای ماندن در ‌گردونه رقابتی بازی‌های المپیک ارزش و اعتبار دارد زیرا سوابق اردوهای قبل نشان می‌دهد که در بیشتر موارد چهره‌های شاخصی مثل کیانوش رستمی و سهراب مرادی یا حتی علی هاشمی از حضور کامل در تمرینات و دست به وزنه شدن کنار هم‌تیمی‌های خود انصراف می‌دهند و جسته و گریخته سری به اردو می‌زنند. آنها ترجیح داده‌اند در خانه و به صورت انفرادی، البته با هزینه و حمایت کمیته ملی المپیک، وزارت ورزش و فدراسیون وزنه‌برداری تنها تمرین کنند، بخصوص در شرایط بحرانی شیوع ویروس کرونا. با تمام این تفاسیر جالب‌تر این است که سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری بازهم نام ملی‌پوشان اسم و رسم‌دار را از لیست ملی‌پوشان قلم نمی‌گیرد، ولی به راحتی روی اسم وزنه‌برداران جوان و باآتیه‌ای مثل «رضا دهدار»، «رضا بیرالوند» و... که در دو سه سال گذشته افتخارات زیادی برای وزنه‌برداری ایران در میادین جهانی و آسیایی کسب کرده‌اند، خط قرمز می‌کشد.

رضا دهدار، وزنه‌بردار جوان و خوش‌آتیه‌ای است که در رقابت‌های جهانی 2019 تایلند با جنگندگی و انگیزه بالا موفق شد تنها مدال طلای تیم برخواه را کسب کرده و سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری را از اخراج نجات دهد اما گویا انتقادی که دهدار بعد از جام فجر در شهر رشت از سرمربی تیم ملی داشت، باعث دلخوری شده و به همین خاطر کادر فنی تیم ملی او را به اردو دعوت نمی‌کند. این سختگیری تا جایی ادامه پیدا کرده که او حتی در خانه و زادگاه خودش یعنی استان خوزستان هم به اردویی که قرار است در اهواز برگزار شود،‌ دعوت نمی‌شود.

دهدار در آن گفت‌وگو تأکید کرد به خاطر فشار زیادی که در مسابقات جهانی 2019 تایلند به او وارد شده، آسیب‌دیدگی داشته و نباید در جام فجر روی تخته می‌رفت؛ انتقادی که خیلی هم تند نبوده اما گویا این گلایه به مذاق سرمربی تیم ملی خوش نیامده و باعث شد تا دهدار آرام آرام با دعوت نشدن و خط خوردن از لیست تیم ملی، کمرنگ شده و به سمت فراموش شدن پیش برود. البته اعضای کادر فنی تیم ملی این موضوع را قبول ندارند و ناآمادگی دهدار را پیش می‌کشند. علی جباری، مربی تیم ملی وزنه‌برداری درخصوص اینکه چرا ستاره‌های آینده‌داری مثل رضا دهدار مدتی است به اردوی تیم ملی دعوت نمی‌شوند، می‌گوید: «طبق نظر برخواه درهای اردو به روی همه مدعیان باز است و هرکدام از بچه‌ها در لیگ یا رکوردگیری‌ها خوب وزنه بزنند و خود را نشان بدهند، حتماً به اردو دعوت می‌شوند.» او ادامه می‌دهد: «دلیل اصلی دعوت نشدن برخی چهره‌های شاخص و آینده‌دار مثل رضا دهدار، رضا بیرالوند یا مرتضی بیگلری و... به مرحله دوم اردوی تیم ملی در اهواز این است که اولاً چون برخی از این وزنه‌برداران هنوز در مسابقه‌ای وزنه نزده‌اند تا ما شرایط رکوردی آنها را محک بزنیم، نظر سرمربی تیم ملی را جلب نکرده‌اند. ثانیاً فضای اردویی، گنجایش و ظرفیت مکان تمرینی و اسکان تیم ملی در اهواز یا حتی در تهران گنجایش دعوت بیش از این 13 وزنه‌بردار را به خاطر شیوع ویروس کرونا و خطرات احتمالی آن ندارد. اگر دهدار در هفته دوم وزنه خوبی در لیگ بزند و بتواند رقبای خود را کنار بزند، حتماً به اردو دعوت می‌شود چون ما سال آینده مسابقات متعددی داریم و نیاز ‌داریم که در ‌هر ‌وزن چند مدعی شش‌دانگ داشته باشیم.» به هر حال کادر فنی مواردی که درباره دهدار وجود دارد را رد می‌کند و با این شرایط باید دید بعد از ثبت یک رکورد خوب در لیگ و یا مسابقه رکوردگیری که پیش روی وزنه‌برداران است؛ آیا این وزنه‌بردار جویای نام به اردوی تیم ملی دعوت می‌شود؟

شمارش معکوس برای رسیدن به دربی شروع شده است اما این بار یک فرق عمده با دفعات پیش دارد. استقلال صدرنشین است و البته پرسپولیس با دو بازی کمتر مکان دهم جدول را از آن خود کرده است. استقلال چند بازی قبلی خود را برده اما پرسپولیس سه مساوی پی‌درپی داشته و از سه بازی فقط سه امتیاز کسب کرده. همین نکات را وقتی کنار هم می‌گذاری وزنه برای آبی‌ها سنگینی می‌کند اما همه این نکات هم نمی‌تواند پوئن مثبتی باشد برای استقلال چون دربی با همه بازی‌ها فرق می‌کند و هیچ‌گاه قابل پیش‌بینی نیست. یک نکته هم که می‌تواند باعث نگرانی شود این است که هرچقدر استقلال از دقیقه 70 به بعد در بازی‌ها گل خورده و افت کرده، پرسپولیس اکثر گل‌های خود را از دقیقه 80 به بعد زده و این می‌تواند یادآور همان سه گلی باشد که ایمون زائد زد و استقلال را مغلوب کرد. با همه این اوصاف بی‌انصافی است که از تیم صدر جدول انتقاد شود به بهانه اینکه چندان خوب بازی نمی‌کند. بعد سال‌ها تیم استقلال توسط فکری توانسته در هفته‌های ابتدایی در صدر جدول باشد و باید هواداران این روزها خوشحال باشند. به همین خاطر در آستانه بازی دربی به سراغ امیرحسین صادقی، بازیکن قدیمی استقلال رفتیم که سابقه کری خواندن با قرمزها را دارد و از این لحاظ بین هواداران استقلال طرفداران زیادی دارد.

 

استقلال صدرنشین است و به نظر می‌رسد این صدرنشینی فعلاً هواداران را راضی نگه داشته است.

 اینکه فعلاً راضی هستند چیز خوبی نیست. نباید استقلالی‌ها با خیال راحت فکر کنند همه چیز تمام شده و حاشیه امنیت دارند، چون رقیبان این تیم به لحاظ امتیازی فاصله خیلی کمی با این تیم دارند و با یک باخت جابه‌جایی در جدول ایجاد می‌شود اما خدا را شکر تیم فکری شکل گرفته است و این نوید خوبی می‌تواند برای هواداران باشد.

این روزها با اینکه استقلال صدرنشین است اما منتقدان معتقد هستند که این تیم خوب بازی نمی‌کند!

 باید دید که این انتقاد یک نظر کارشناسی است یا اینکه فشارهای انتقادی از جای دیگری است. وقتی انتقاد کارشناسی باشد با منطق همراه است. استقلال در حال حاضر مشکل فنی ندارد و مثل همیشه مشکل استقلال، مدیریتی است. این مشکل مدیریتی سال‌ها است که با استقلال همراه بوده و حرف امروز و دیروز نیست.

شما کار آقای فکری را تا الان می‌پسندید؟

فکر می‌کنم کادرفنی استقلال یکی از بااصالت‌ترین کادرفنی‌های تاریخ استقلال است. مجموعه کادرفنی استقلال روزهای زیادی در این تیم بوده و با تعصب هستند. هم در این تیم زخم خورده‌اند و هم با این تیم قهرمانی دیده‌اند. من در روزهای ابتدایی در کنار فکری بودم و شخصاً از ایشان حمایت کردم. فکری می‌تواند به خوبی تجربه‌اش را به بازیکنان منتقل کند. خوشبختانه استقلال دیگر ترسو نیست و با ترس بازی نمی‌کند، ولی متأسفانه مشکلی که این روزها استقلال را اذیت می‌کند و باعث می‌شود کار فکری ناچیز قلمداد شود فضای مجازی مسموم است. آنهایی که در باشگاه استقلال نتوانستند کاری کنند حالا از طریق فضای مجازی به این تیم ضربه می‌زنند ولی کادرفنی و بازیکنان استقلال نباید از این فضا ضربه بخورند و باید کاملاً هوشیار باشند. متأسفانه باشگاه استقلال نیز در این زمینه بسیار ضعیف عمل کرده است اما از اینکه فکری به بازیکنان هشدار داده که از فضای مجازی استفاده نکنند و حواسشان به بازی‌ها باشد خوشم آمد.

آقای فکری میلیچ را کنار گذاشت و خیلی‌ها به این تصمیم ایشان معترض بودند و انتقاد داشتند. نظر شما چیست؟

 بعید می‌دانم پیشکسوتان به این تصمیم معترض بوده باشند. من یکی از پیشکسوتان هستم و با این مسأله مشکلی ندارم. متأسفانه همه این انتقادات و اعتراض‌ها از فضای مجازی بیرون می‌آید. بهتر است بازیکنان استقلال کاملاً با فضای مجازی خداحافظی کنند.

بازی دربی در پیش است. پیش از این بازی بیشترین نگرانی این است که به دلیل حساسیت کار، کیفیت بازی دو تیم پایین آمده و بازی جذابی را شاهد نباشیم. نظر شما در این زمینه چیست؟

    قایدی یک حرف خوب زده بود که هر بازی سه امتیاز دارد و باید بازی به بازی پیش بروند. خوشبختانه استقلالی‌ها هم بازی به بازی پیش می‌روند اما به هر حال بازی دربی حساس است. هواداران برد در این بازی را می‌خواهند. سال‌ها است که هواداران استقلال به حقشان نرسیده‌اند و الان بهترین فرصت است که استقلال با برد مقابل پرسپولیس حق این هواداران را بدهد. به نظرم به دلیل فشارها و شرایطی که وجود دارد بازیکنان استقلال اگر تمام توان خود را بگذارند تا پرسپولیس را ببرند ثواب می‌کنند.  وقتی هواداران بعضاً سر بازی سکته می‌کنند نشان می‌دهد که برد در این بازی چقدر برایشان مهم است به همین دلیل بازیکنان استقلال باید از جان مایه گذاشته و در این بازی برنده شوند.

ارزیابی عملکرد استقلال و پرسپولیس در بازی‌های گذشته نشان می‌دهد به احتمال بسیار زیاد آبی‌ها تیم حمله‌کننده دربی 94 خواهند بود و پرسپولیس بیشتر چشم به ضد حمله‌ها خواهد دوخت و روی عملیات دفاعی تمرکز خواهد کرد.

این استدلال تاکتیکی زمان به واقعیت نزدیک‌تر می‌شود که می‌بینیم اکنون همه ابزارهای هجومی در اختیار محمود فکری قرار دارد تا او با هر نوع چینش متناسب با این بازی تیمش را به میدان دربی 94 بفرستد و نتیجه لازم را با ارائه یک بازی رو به جلو به چنگ آورد.

دو احتمال را برای روش بازی استقلال می‌توان در ذهن متصور بود؛ تیم فکری یا با روش 2-4-4 به میدان خواهد رفت یا اینکه هجومی‌تر شده و با روش 3-3-4 در این بازی حضور خواهد داشت.

بازی با هر دو روش کفه ترازو را به نفع استقلال سنگین خواهد کرد چرا که ابزار هجومی متعددی در ترکیب آبی‌ها حضور دارند و از آن سو پرسپولیس در خط حمله خود سخت در مضیقه است و با مشکلات متعددی رو‌به‌رو است که همین وضعیت آنها را به سمت بازی تأخیری و حتی درگیرانه پیش خواهد برد

استقلال اگر با روش 2-4-4 که به نظر می‌رسد نسبت به روش 3-3-4 دفاعی‌تر است راهی میدان شود به دلیل اینکه از دو مهاجم تخصصی استفاده خواهد کرد و بازیکنی همچون وریا غفوری که عمیقاً میل به نفوذ دارد را پشت آنها قرار می‌دهد بازهم از ضرباهنگ هجومی مناسب برخوردار خواهد بود و دغدغه‌ای بابت به دست آوردن موقعیت‌های گلزنی نخواهد داشت.

استقلال فکری اما زمانی رعب‌آور‌تر جلوه خواهد کرد که از 3 مهاجم متمرکز در خط حمله استفاده کند و دیاباته، قایدی و مطهری را همزمان به میدان بفرست که در چنین شرایطی به نظر می‌رسد آبی‌ها زودتر از حد تصور نیز در این بازی به گل برسند.

در عین حال اما برخی کارشناسان بر این باورند که فکری در این بازی به دنبال کسب تساوی است اما این تحلیل غلطی است از آنچه زیر پوست تیم او می‌گذرد و استقلال بدون شک در دربی 94 تیم حمله‌کننده خواهد بود و برای کسب پیروزی گام به میدان خواهد گذاشت.

شاید یحیی گل‌محمدی به دلایل متعدد که بسیاری از آنها نیز موجه است، بی‌میل نباشد با تساوی از این میدان خارج شود و بازی محتاطانه را به نمایش بگذارد اما محمود فکری نه آنقدر دستش خالی است که نتواند یک بازی کاملاً هجومی را به نمایش بگذارد و نه اینکه کارشناسان استقلالی از او می‌پذیرند که تیمش را با چنین حربه‌ای راهی میدان دربی کند آن هم در شرایطی که همه مهاجمانش حی و حاضرند و شیخ دیاباته نیز به فرم بدنی مطلوب رسیده و برای این بازی نیز آماده و مهیا به نظر می‌رسد.

بنابراین استقلال را در دربی 94 تیمی هجومی‌تر خواهیم دید ولو اینکه روش هجومی منتج به نتیجه دلخواه نشود و پرسپولیس که آمار گل‌های خورده‌اش روی عدد 2 ایستاده بتواند با سلسله عملیات دفاعی حملات استقلال را کنترل کند و به خواسته خود برسد اما استقلال در دربی 94 کاملاً مبتنی بر حملات پی‌درپی گام به میدان خواهد گذاشت و ممکن است در همان نیمه اول نیز به خواسته خود برسد.

به هر حال اشاره به روش‌های بازی استقلال که روی همین دو تاکتیک (3-3-4 یا 2-4-4) متمرکز خواهد بود دلیل نمی‌شود که از انگیزه‌های ذهنی فکری نیز غافل شویم. سرمربی استقلال نیز برخلاف پیش‌بینی‌ها در این میدان هرگز دنبال کسب تساوی نیست. او نیک می‌داند که پیروزی در این بازی بزرگ تا چه اندازه موقعیتش در استقلال را محکم خواهد کرد و او را به سمت قهرمانی در لیگ بیستم سوق خواهد داد.

استقلال اگر از خوان دربی به سلامت عبور کند به لحاظ روحی و روانی نیز در شرایط ایده‌آلی قرار خواهد گرفت ضمن اینکه پرسپولیس را که یکی از مدعیان بالقوه این فصل نیز محسوب می‌شود در شرایط روانی نامناسبی قرار خواهد داد که چه بسا این حال و هوا یکی از جدی‌ترین مدعیان را از گردونه رقابت خارج خواهد کرد.

 

 علیرضا جهانبخش، بازیکن ۲۷ ساله تیم ملی فوتبال کشورمان بعد از مدت‌ها سکوتش را شکست و در گفت‌وگویی مفصل با خبرگزاری ایرنا، درباره مسائل مختلفی صحبت کرده که بخش‌هایی از این مصاحبه را در ادامه می‌خوانید:

 

دلیل ماندن در برایتون؟

یکی از دلایلی که باعث شد بمانم همین مسأله بود که می‌دانستم فصل متفاوتی در انتظارم خواهد بود. متأسفانه بازهم مصدومیت همسترینگ به سراغم آمد و چند بازی را از دست دادم. پیشنهادهای خوبی در تابستان داشتم اما نهایتاً با صحبت‌هایی که سرمربی تیم و مدیر باشگاه با من داشتند از من خواستند که هرطور شده بمانم و قول دادند که شرایط بهتر خواهد شد. بعد از مصدومیت اخیر هم در تمام بازی‌ها اکثراً به میدان رفتم. ۲ یا 3 بازی را از ابتدا شروع کردم اما به آنها گفتم که این، من را راضی نمی‌کند. از شرایطم در این فصل هم راضی بودم و هم راضی نبودم. صحبت‌هایی که من را قانع کرد تا بمانم بهتر از چیزی بود که در واقعیت رخ داد. با این وجود در هر مسابقه، هر تعداد دقیقه‌ای که بازی به من برسد سعی می‌کنم برای تیم بازیکن خوب و مثمرثمری باشم.

 

احتمال جدایی در نقل و انتقالات زمستانی

خودم هم شنیدم و در رسانه‌ها می‌بینم که راجع به آینده من صحبت می‌شود. در هر پنجره پیشنهادهایی برای من می‌آید اما من با باشگاه برایتون قرارداد دارم و باید همه چیز با اطلاع آنها و با نظر آنها صورت بگیرد. همیشه گفتم و بازهم می‌گویم، تا هر زمانی که در باشگاه هستم تمام تلاشم را خواهم کرد تا بتوانم به تیم کمک کنم و شرایط را به بهترین شکل ممکن تغییر دهم. این رویه همچنان ادامه دارد و علیرضا جهانبخش تغییر نمی‌کند. با این وجود آینده را نمی‌توان پیش‌بینی کرد. دوست دارم بیشتر بازی کنم و در این سن نباید به شرایط کنونی‌ام قانع باشم. مطمئن باشید به امید خدا تصمیمی می‌گیرم که به فوتبالم کمک کند.

 وضعیت سخت تیم ملی برای صعود

مسیر سختی پیش روی ما هست. می‌بینیم که عراق و بحرین و تیم‌های دیگر پیشرفت کرده‌اند. با آقای اسکوچیچ و بچه‌ها در ارتباط هستم و حرف زدیم. خوشبختانه فضای مثبتی در تیم به وجود آمده و باید همه دست به دست هم بدهیم تا اتفاق ۲ دوره قبل بازهم تکرار شود. دو بازی سخت در فروردین ماه و ۲ بازی سخت‌تر در خرداد ماه داریم. اما همه امید داریم. سال ۲۰۲۰ از نظر ملی هم برای من خوب نبود و به دلیل مصدومیت نتوانستم همراه تیم باشم. پیش از آن هم اتفاقاتی با سرمربی قبلی رخ داد اما حالا همه چیز خوب است. یکی از بهترین حس‌های زندگی من این بوده که بتوانم پیراهن تیم ملی را بپوشم. امیدوارم بتوانم برای مردم کشورم و تیم ملی فوتبال ایران عملکرد خوبی داشته باشم.

 

حضور فوتبالیست‌ها در انتخابات فدراسیون؟

این نکته بسیار مثبتی هست که فوتبالی‌ها می‌توانند وارد شوند چون شناخت بهتری دارند. یکسری از بازیکن‌ها باید چیزهایی را امضا می‌کردند تا اساسنامه قبلی عوض شود. برخی از قوانین آن اساسنامه را وقتی دیدم و خواندم واقعاً تعجب کردم. قوانین محدودکننده زیادی در آن وجود داشت ولی حالا تغییر کرده است. حضور علی کریمی و دیگر فوتبالی‌ها می‌تواند بسیار به فوتبال کمک کند و من از این اتفاق حمایت می‌کنم. علی کریمی می‌تواند به بهتر شدن اوضاع فوتبال کمک کند چرا که امثال او در زمین حضور داشته‌اند و مشکلات را بهتر می‌دانند.

 

ناراحتی بابت وضعیت داماش گیلان

در این سال و در این مدت یکی از ناراحتی‌های جدی من داماش بود. در این چند سال دینم را به داماش ادا کردم و بازهم این کار را ادامه می‌دهم. برنامه‌های بلندمدتی را برای داماش دارم و دوست دارم کمک کنم اما شرایط باید فراهم شود. داماش در حال حاضر به کمک نیاز دارد. در رشت این تیم علاقه مندان زیادی دارد. با چند نفر صحبت کردم و قرار است کمک‌هایی صورت بگیرد تا شرایط خوب شود. داستان ناراحت‌کننده‌ای است که استان گیلان با این همه استعداد که به نظرم یکی از قطب‌های فوتبال است در لیگ برتر نماینده‌ای ندارد. داماش، ملوان و سپیدرود باید در لیگ برتر باشند و امیدوارم شاهد بازگشت آنها به لیگ برتر باشیم. باید منطقی باشیم. یکسری کارها کردیم که امیدها دوباره زنده شود. به امید خدا در دو سه هفته آینده باید ببینیم چه اتفاقاتی رخ می‌دهد.

 یورگن کلوپ در توضیح باخت لیورپول به ساوتهمپتون، یک موضوع فرعی دیگر را در این فصل پرجنجال لیگ برتر مطرح کرد: «شنیده‌ام در این دو سال منچستریونایتد بیش از پنج سال و نیمی که من اینجا هستم، پنالتی به دست آورده. نمی‌دانم تقصیر من است یا اینکه چطور این اتفاق افتاده.»

سرنخ خوبی است. هواداران فوتبال عاشق فرضیات خوب توطئه هستند و همیشه برایشان پیش می‌آید.

کمک داور ویدئویی (VAR) البته قرار بود در زمین فوتبال عدالت ایجاد کند و به همه تردیدها در مورد تصمیمات داوری پایان دهد اما همانطور که بازی با ساوتهمپتون ثابت کرد تنها به گل‌آلودکردن آب کمک کرده است.

اتهام طرفداری از تیم‌ها همچنان پابرجا و خیلی تصمیمات بحث‌برانگیز است، به نظر می‌رسد تفسیر و برداشت داوران از وقایع برای هر بازی و روی هر صحنه مشکوک فرق می‌کند.

اما آیا کلوپ درست می‌گوید؟ آیا یونایتد به میزانی نامتعارف پنالتی می‌گیرد؟ اگر چنین است، آیا توضیحی وجود دارد؟

مثل 12 سال قبل و در زمان مربی سابق لیورپول، رافائل بنیتس، اجازه بدهید فقط به آمار و ارقام تکیه کنیم.

از مهر 1394 که کلوپ به آنفلید آمده، قرمزها صاحب 30 پنالتی در لیگ برتر شده‌اند. در این مدت لسترسیتی با 45 پنالتی اول است، منچسترسیتی 43 پنالتی و یونایتد با 41 پنالتی در رده سوم قرار دارد.

جالب است که 32 پنالتی یونایتد از آغاز فصل 2019-2018 بوده و این یعنی کلوپ درست می‌گوید. دقیق‌تر اینکه، یونایتد در دو فصل و نیم اخیر دو پنالتی بیشتر از تمام دوران کلوپ به دست آورده. این نکته هم قابل توجه است که هیچ‌یک از تیم‌های حاضر در پنج لیگ ممتاز اروپا بیشتر از یونایتد از آغاز فصل 2019-2018 صاحب پنالتی نشده‌اند، تنها یوونتوس با 37 پنالتی در رقابت‌های مختلف به این تیم نزدیک شده.

خب دلایل احتمالی‌اش چه چیزی است؟

زمانی ادعا می‌شد که داوران به نفع تیم‌های بزرگتر، مهم‌تر و ثروتمندتر سوت می‌زنند. خاستگاه این فرضیه در ایتالیا بود برای توجیه تصمیمات مهمی که به نفع یووه گرفته می‌شد و دلیل آن را هم شرایط روانی می‌خواندند و اینکه داوران به سمت بانوی پیر گرایش دارند.

البته رسوالی کالچوپولی به نحو دیگری به این ادعا پرداخت تا قائلین به فرضیه توطئه بر موضوع مورد نظرشان تأکید کنند.

از طرف دیگر منطق حکم می‌کند تیم‌های تراز اول پنالتی‌های بیشتری به دست آورند چون بیشتر بر بازی تسلط دارند، مالکیت توپ بیشتری دارند، فشار هجومی بیشتری وارد می‌کنند و زمان بیشتری را در زمین حریف می‌گذرانند.

اما تعداد پنالتی‌های یونایتد در این دو فصل و نیم در تناقض آشکار با این فرضیه است. این تیم از آغاز فصل 2019-2018 در رقابت‌های مختلف 48 پنالتی گرفته که 11 تا بیشتر از نزدیکترین رقیبش، یووه است. منچسترسیتی با 30 پنالتی در رده دهم این لیست است، دو قهرمان اخیر اروپا، لیورپول و بایرن‌مونیخ به ترتیب مشترکا بیست و چهارم (با 24 پنالتی) و مشترکا بیست و پنجم (با 18 پنالتی) هستند. هر سه تیم معروفند به بازی مبتنی بر پرسینگ و گرفتن توپ در زمین حریف. آنها در این دو فصل و نیم بیش از هر تیم دیگری در اروپا در نیمه رقبا صاحب توپ شده‌اند.

البته فشار در یک سوم دفاعی حریف به معنای میزان پنالتی مثل یونایتد یا حتی خطاها نیست. در میان تیم‌هایی که بیشترین خطا رویشان صورت گرفته، بایرن بیست و هفتم، لیورپول چهل و ششم و سیتی پنجاه و هفتم است. یونایتد تیم دهم این رده‌بندی و از نظر خطا در یک‌سوم دفاعی حریف پنجم است.

توضیح اینکه دقیقاً چرا آنها با اقتدار در صدر جدول پنالتی‌گیرها قرار دارند، سخت است. آنها نه زمان زیادی را در محوطه جریمه رقبا سپری می‌کنند و نه در مجموع خطای زیادی رویشان می‌شود. گفته می‌شود اساس کار یونایتد که فصل قبل با 14 پنالتی رکورد لیگ برتر در یک فصل را شکست، بر ضدحمله است و با بازیکنان سریعی که دارد باعث خطای بازیکنان حریف می‌شود.

این بخش جذاب ماجرا است، به دو دلیل. اول اینکه یونایتد بدون شک ضدحملات خوبی می‌زند اما در رده‌بندی این شاخص در دو فصل و نیم اخیر پشت سر پاری‌سن‌ژرمن، سیتی و حتی ولورهمپتون قرار دارد. پاری‌سن‌ژرمن با نیمار و کیلیان امباپه که از سریع‌ترین و باهوش‌ترین بازیکنان فوتبال هستند، سلطان گل‌های ضدحمله‌ای هستند (38 گل) اما در این بازه 15 پنالتی کمتر از یونایتد صاحب شده‌اند. دوم، یونایتد در میان 20 بازیکن اول اروپا که در این مدت بیشترین خطا رویشان انجام شده، حتی یک نماینده ندارد اما به طور متوسط در هر 2/9 بازی یک پنالتی گرفته که با فاصله در اروپا بالاترین است.

مارکوس رشفورد و آنتونی مارسیال بخشی از دلیل هستند. آنها در این دو فصل و نیم هر کدام 9 پنالتی گرفته‌اند و هیچ تیم دیگری چنین زوجی از این جهت ندارد. نیمار و امباپه روی هم 15 پنالتی و محمد صلاح و سادیو مانه روی هم 14 پنالتی گرفته‌اند.

واقعاً دلیل متقنی برای موفقیت منچستریونایتد در این زمینه وجود ندارد. این هم درست است که هیچ بازیکن منچستریونایتد به طور مرتب به شبیه‌سازی و تلاش برای پنالتی گرفتن متهم نشده است. شاید دلیلش کم آوردن مدافعان رقبا در برابر دو بازیکن هجومی تیمی باشد که در ضدحمله شکوفا می‌شود. البته این دلیل نمی‌شود برای اینکه بازیکنان و تیم‌های دیگر به آنچه منچستریونایتد رسیده، نرسند. میزان پنالتی گرفتن‌های منچستریونایتد به این دو نفر خلاصه نمی‌شود. شاید باید به دنبال بی‌قاعدگی آماری باشیم که خودش در این پنج سال قابل نقض است. به هر حال این یک واقعیت است که یونایتد به شکلی غیرمعمول پنالتی دریافت می‌کند. کلوپ هم باید با آن کنار بیاید، حداقل لیورپول امیدوار است او بهتر از بنیتس عمل کند.

منبع: گل

 

علی امیری، مدیرعامل باشگاه نساجی مازندران در پی اتفاقات نابحق در بازی این تیم مقابل پیکان و اعلام نشدن دو پنالتی واضح و مردود شدن گل سالم نساجی، می‌گوید: «شکایت رسمی باشگاه را از حسین زیاری داور این بازی، به کمیته اخلاق و کمیته صیانت ارائه کردیم و مدارک و مستندات لازم را نیز به کمیته داوران تحویل دادیم.» امیری با عنوان اینکه به‌زعم ما اشتباهات داوری در شرایطی عادی رخ نداده، ادامه می‌دهد: «از مسئولان امر عاجزانه تقاضا داریم با دقت لازم جزئیات داوری این بازی را بررسی کنند.»

مصاحبه

ناصرقراگزلو     

 

علی شجاعی، وینگر چپ پرسپولیس به‌خاطر محرومیت سعید آقایی مقابل سپاهان در پست دفاع چپ بازی کرد؛ بازیکنی که بشدت از داور بازی تیم‌شان مقابل سپاهان ناراضی است و او را در تعیین و رقم خوردن نتیجه مساوی بسیار تأثیرگذار می‌داند.

 

چهارتا از پنج کارشناس داوری پنالتی روی عالیشاه را رد کرده‌اند. خودت چه نظری داری؟

 من آن خطا روی امید عالیشاه را خیلی خوب دیدم به همین دلیل قاطعانه می‌گویم این خطا 120درصد خطای پنالتی بود که متأسفانه داور برای ما نگرفت.

چرا تیم‌تان خیلی به داوری معترض بوده؟

 من می‌خواهم از اینجا حرفم را شروع کنم که اتفاق‌ها علیه تیم ما قبل از رفتن به لیگ قهرمانان شروع شده تا تیم ما به‌هم بریزد. قبل از حضور در آسیا هم چندین بازیکن‌مان را از دست می‌دهیم و عیسی را هم به آن شکل بی‌جهت محروم می‌کنند. وقتی داوری‌ها و عوامل بیرونی دیگر اینطور علیه ما می‌شوند فشار مضاعفی به تیم وارد می‌شود و تأثیر منفی می‌گذارد.

اما به هر حال باید این را هم قبول داشته باشید که تیم‌تان نتوانسته در حد مدافع عنوان قهرمانی ظاهر شود.

 تیم ما جز یکی دو بازی در بقیه بازی‌هایش واقعاً خوب بازی کرده. مقابل سپاهان هم مستحق برد بود اما دو سه ضربه بازیکن ما گل نشد و از همه مهم‌تر هم پنالتی مسلم‌مان روی امید عالیشاه گرفته نشد تا از برد محروم بمانیم.

خودت هم کارت زرد گرفتی.

 من همیشه برای داوران احترام خاصی قائل بوده و هستم اما داوری بازی‌مان مقابل سپاهان اصلاً خوب نبود و واقعاً به ضرر پرسپولیس سوت زد و تمام 50-50ها را هم به سود سپاهان سوت زد. من در برخورد با بازیکن سپاهان مرتضی منصوری کتفم در رفته اما داور به من کارت زرد می‌دهد. واقعاً مانده بودم بعد از این صحنه چه باید به داور بگویم و وقتی به او معترض شدم که من مصدوم شدم و بازیکن حریف روی من خطا کرده، داور هیچ ترتیب اثری نداد و به من گفت که من خطایی تشخیص ندادم. باور کنید مانده بودم چه بگویم و چه کاری باید بکنم چون در طول بازی دوبار کتفم در رفت و خودم کتفم را جا انداختم.

به نظر می‌رسد حضور استقلال در صدر و فاصله 7 امتیازی با تیم‌تان، فشار مضاعف و استرس مضاعفی را بر تیم‌تان وارد ساخته که نتوانسته‌اید از آن خارج شوید.

 ما را با هیچ تیمی قیاس نکنید چون ما کاری به تیم‌های دیگر نداریم و تعداد بازی‌های‌مان هم چند بازی کمتر از تیم‌های دیگر است. ما تنها تیمی هستیم که در لیگ بیستم نباخته‌ایم و کادر فنی داریم که بهترین هستند و واقعاً بر کارشان و شرایط تیم‌شان واقف هستند.

چه مواردی را دقیقاً به‌عنوان فضای بیرونی مخرب علیه تیم‌تان می‌دانی؟

 فشار روی مهاجمان ما واقعاً زیاد است و این مسأله استرس زیادی را روی ماجمان جوان ما وارد ساخته است. جدا از آن داوری‌ها هم در چند بازی واقعاً به ما ضربه زده چون داوران در چند بازی خطاهایی را دیدند اما به سود تیم ما نگرفتند. مثلاً همان اخطاری که داور به من داد اصلاً مستحقش نبودم و چند دقیقه هم مجبور شدم بیرون باشم که تیمم داشت سر نفوذ حریف از همان جناح و جای خالی من گل می‌خورد. بعد از آنکه در دقیقه 78 اخطار گرفتم تا پایان بازی به‌خاطر نگرفتن اخطار بعدی با استرس و ترس زیادی بازی کردم.

در دفاع چپ پست غیرتخصصی‌ات بازی کردی. از نمایشت رضایت داری؟

 هیچ‌وقت به‌دنبال بهانه نبوده و نیستم و تا آنجا که توانم بود تلاشم را انجام دادم و هر پستی که کادر فنی صلاح بداند با تمام توانم در آنجا بازی خواهم کرد.

دو هوادار پرسپولیس بعد از تماشای فینال آسیا و از دست دادن جام فوت کردند. در این رابطه چه صحبتی داری؟

 باور کنید از شنیدن این خبر واقعاً همه تیم متأثر و ناراحت شدند و خودم هم داشتم به این نکته فکر می‌کردم که ای کاش در دو سه دقیقه‌ای که در فینال مقابل اولسان به میدان رفتم می‌توانستم کاری انجام دهم که تیمم بازنده نشود و چنین اتفاقی را شاهد نباشیم. این اتفاق نشان می‌دهد در تیمی بازی می‌کنیم که اثراتش فراتر از یک بازی فوتبال است به همین دلیل در هر بازی با تمام وجود می‌جنگیم تا هواداران‌مان را خوشحال کنیم و نکته دیگری جز این موضوع در ذهن ما وجود ندارد.

در دربی با شرایطی که در چند بازی اخیرتان داشتید می‌توانید پیروز شوید؟

 برای شادی دل هواداران‌مان در دربی 90 دقیقه تمام می‌جنگیم. ما کادری داریم که می‌توانند تیم‌مان را خوب جمع کنند و بزرگترهایی داریم که قادرند به بقیه بازیکنان بیشترین کمک را انجام بدهند و به تیم کمک کنند.

اما مساوی‌های متوالی در بازی‌های سه امتیازی تفاوتی با باخت ندارد.

 تیم ما خوب بازی می‌کند. هنوز هم تعداد زیادی بازی انجام نداده‌ایم که کار را برای پرسپولیس تمام‌شده بدانند و من معتقدم با اولین برد از شرایط فعلی خارج خواهیم شد.

در 7 بازی اخیرتان 10 امتیاز از دست دادید. این موضوع نگران‌تان نمی‌کند؟ ضمن اینکه پرسپولیس در چهار سال اخیر به این دلیل قهرمان شده‌اید که بر خلاف امسال امتیازهای نیم‌فصل اول را خیلی خوب جمع کرده بودید.

 بالاخره فوتبال است و گاهی اتفاقاتی رقم می‌خورد که یک تیم به حق واقعی‌اش نمی‌رسد. فکر می‌کنم با 7 بازی و در حالی که هنوز کلی بازی مانده تا نیم‌فصل اول تمام شود زود نباید راجع به مدافع عنوان قهرمانی حرف زد. تیمی که تاکنون نباخته حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و ان‌شاءالله با به دست آوردن یکی دو برد شرایطش را ارتقا داده و همه چیز روبراه خواهد شد.

 

 

انتخابات فدراسیون فوتبال کمتر از دو ماه دیگر برگزار می‌شود اما درگرفتن بحث‌ها درباره انتخابات در فرصت باقی‌مانده می‌تواند تلنگرهایی به اعضای مجمع فدراسیون فوتبال بزند که باید تصمیم بزرگی برای فوتبال ایران بگیرند.

بحث‌هایی که در روزهای اخیر درباره اعلام نامزدی علی کریمی برای ریاست فدراسیون فوتبال مطرح شده، بخشی از تجربه انتخابات پیش رو خواهد بود. از استقبال گرم اینستاگرامی تا بحث‌های جدی درباره کارآیی علی کریمی.

ما در انتخابات با ترکیبی از مجمع فدراسیون فوتبال مواجهیم که تسلط کافی به مباحث جاری فوتبال و نگاه فکر شده و ورزیده به آینده فوتبال ندارند. زمان باقی‌مانده تا انتخابات می‌تواند فرصتی برای سختگیرانه‌ترین بحث‌ها باشد، بدون ملاحظه‌کاری‌های رایج و کمی خشن‌تر -به تعبیری جدی‌تر- از همیشه.

فدراسیون فوتبال خود باید در را به روی این بحث‌ها باز کند، اگرچه در پروتکل رسانه‌ای که اعلام کرده به موضوع سخیف مصاحبه نکردن نامزدها در کوچه فدراسیون فوتبال پرداخته است. از این پروتکل‌های دم‌دستی که بگذریم، می‌رسیم به جدی‌ترین بحث‌ها درباره نامزدها و آگاهی بیشتر مجمع از مسئولیتی که دارد.

اعضای مجمع فدراسیون فوتبال این‌ روزها با تماس‌ها و گفت‌وگو‌ها و پیشنهاداتی مواجه می‌شوند اما مهم‌تر از تمام این گفت‌وگوهای خصوصی، جریانی است که در رسانه‌ها می‌گذرد. رسانه‌ها می‌توانند سیلی از دیدگاه و نظر را درباره نامزدها راه بیندازند و از این سیل شاید آگاهی بیشتری بجا بماند.

مجمع فدراسیون فوتبال در دوره‌های پیشین انتخابات همواره واکنش‌های جمعی به یک نامزد داشته که چندان دور از تصور نبود. پیش از هر انتخابات قابل پیش‌بینی بود که کدام نامزد رأی هیأت‌ها را مال خود می‌کند. این‌ بار اما شاید تنوع نامزدها انتخابات را جذاب و پرهیاهو کند و البته الزاماً این جذابیت و هیاهو در رأی مجمع تأثیر چندانی ندارد و آنها چه بسا آن سوی پرده به کار خود مشغول باشند.

نگرانی‌ها درباره آینده فوتبال ایران بسیار بیشتر از ۴ سال پیش و ۸ سال پیش است. وضعیت اقتصادی فوتبال و انبوهی از تصمیمات ناشی از ضعف نهادینه شده مدیریت در فوتبال ایران، موقعیت سختی را ساخته است، آنچنان که بدون ایده‌های تازه می‌تواند در آینده نزدیک اتفاقات ناگوار و ناامیدکننده‌ای برای فوتبال رخ دهد.

نمی‌دانیم مجمع فدراسیون فوتبال چقدر با این نگرانی همراه است. اعضای مجمع اغلب کسانی هستند که در بحث‌های فوتبال چندان شرکت ندارند و بسیاری از آنها دور از فضای فوتبال ایران مشغول کار در ساختمان هیأت فوتبالی هستند که قرار نیست نقش مهمی جز رأی در انتخابات داشته باشد. درگیر کردن آنها با مباحث مهم و سرنوشت‌ساز فوتبال ایران کار ساده‌ای به نظر نمی‌رسد.

تا انتخابات فدراسیون شاید لازم است فارغ از گرایش‌های شخصی به یک نامزد، فضای گفت‌وگو را بگشاییم. شاید از میان این همه بحث نکته‌ای پیدا شد و نظری را تغییر داد و شاید در پی این تغییرات در نظرات اتفاق تازه‌ای در فوتبال رخ داد که مشابه آنچه گذشت، نباشد. تنها چاره امروز ما برای رسیدن به انتخابی بهتر، شدت دادن به بحث‌ها است.

 

گزارش

آرمن ساروخانیان  @armen7791

 

پرسپولیس مقابل سپاهان در اتفاقی کم‌ سابقه بدون مهاجم وارد زمین شد و وحید امیری که یک هافبک است در نقش تک مهاجم بازی می‌کرد. این تصمیم نتیجه عملکرد ضعیف دو مهاجم اصلی تیم، عبدی و رمضانی در بازی‌های قبلی بود ولی تغییر جدید جواب نداد و پرسپولیس موفق به باز کردن دروازه سپاهان نشد.

پرسپولیس در سال‌های گذشته گلزنان خوبی در ترکیبش داشته و فقر گلزن در این تیم کم‌ سابقه است. در پنج دوره اخیر لیگ برتر، سه بار عنوان آقای گل به پرسپولیس رسید. طارمی در لیگ‌های پانزدهم و شانزدهم بیشترین گل زده را داشت و در لیگ هفدهم نوبت علیپور بود که کفش طلا را بگیرد. پرسپولیس اما با جدایی علیپور و محرومیت آل‌کثیر شرایط تازه‌ای را تجربه می‌کند که هیچ گلزن مطمئنی در فهرست این تیم نیست و کادر فنی مجبور شده فرمول‌های مختلفی را امتحان کند. پس از دو تساوی متوالی که به قیمت از دست رفتن 4 امتیاز تمام شد، کادر فنی برای بازی با سپاهان دو راه بیشتر نداشت: اعتماد دوباره به همان مهاجمان و صبر کردن برای اینکه سرانجام پای‌شان به گل باز شود یا تغییر ترکیب و استفاده از بازیکنان غیرتخصصی در خط حمله. آنها راه دوم را انتخاب کردند که جواب نداد و حالا ممکن است برای بازی‌های بعدی دوباره سراغ مهاجمان‌شان بروند.

کادر فنی پرسپولیس این روزها شرایط پیچیده‌ای را تجربه می‌کند. موفقیت در فوتبال بدون داشتن گلزن آماده کار سختی است و هر مربی دیگری جای گل‌محمدی هم برای خروج از این وضعیت روش‌های مختلف را امتحان می‌کرد. شاید این نیمکت‌نشینی موقتی باشد و کادر فنی خواسته با این تصمیم شوکی به این مهاجمان بدهد. با این حال برخی معتقدند نیمکت‌نشین کردن عبدی و رمضانی در آستانه بازی حساس مقابل استقلال می‌تواند روی روحیه آنها تأثیر بدی بگذارد و اثر این شوک بیشتر منفی باشد تا مثبت.

فرشاد پیوس، گلزن اسبق پرسپولیس می‌گوید: «واقعاً باید بگویم که یحیی حتی ما را هم سورپرایز کرد و توقع اینکه هیچ کدام از مهاجمان اصلی تیم به میدان نروند را نداشتم.» او درباره تأثیر این نیمکت‌نشینی اضافه می‌کند: «بازیکنان پرسپولیس همگی از تجربه بالایی برخوردار هستند. نمی‌شود دروغ گفت و هر بازیکنی قطعاً دوست دارد بازی کند اما این جایگاه در پرسپولیس به شکلی است که شما باید در هر بازی به بهترین فرم آمادگی رسیده باشی و بالاترین توان فنی را به نمایش بگذاری. مسلماً آنها با دید فنی بالای کادرفنی به این تیم اضافه شدند و نگرانی از اینکه کادرفنی به آنها اعتقاد ندارد نباید داشته باشند چراکه اگر اینطور بود اصلاً فرصت پوشیدن پیراهن این تیم را نیز به دست نمی‌آوردند.»

سایت ورزش سه هم در گزارشی تصمیم کادر فنی یحیی را با تصمیم روی کین در زمان مربیگری‌اش در ساندرلند مقایسه کرده و نوشته است: «روی کین در کتاب خاطراتش از روزی نوشته است که دروازه‌بان اصلی تیمش در ساندرلند مرتکب اشتباه بد می‌شود و او برای ادب کردنش در تمرین فردا، دستکش‌های دروازه‌بانی را به دست می‌کند و از هافبک‌ها و مهاجمان تیمش می‌خواهد او را با ضربات از راه دور شکست دهند و با چند شیرجه توپ را از زیر طاق بیرون می‌کشد. وی در کتاب خاطراتش نوشته: در آن لحظه فکر می‌کردم دارم دروازه‌بان تیمم «کیرن وست‌وود» را بابت کوتاهی تنبیه می‌کنم اما نمی‌دانستم که او را در مسابقات بعدی از دست خواهم داد.» روزهای زیادی تا دربی نمانده و یحیی باید در این فرصت کوتاه برای ترکیب خط حمله تیمش در این بازی حساس تصمیم بگیرد. پرسپولیس در چهار بازی اخیرش تنها سه گل زده و بردی نداشته است. کادر فنی فعلاً چاره‌ای ندارد جز اینکه با موجودی فعلی بسازد و به فکر ارتقای عملکرد آنها باشد، چه بخواهد دوباره از مهاجمان استفاده کند چه بازیکنان سایر خطوط را در خط حمله به کار بگیرد. البته شرایط دربی متفاوت است و شاید همین حساسیت جرقه‌‌ای برای روشن شدن دوباره موتور خط حمله پرسپولیس باشد. این بازی انگیزه بالایی به بازیکنان می‌دهد و یحیی باید امیدوار باشد که شاگردانش نمایش متفاوتی داشته باشند. با این حال پرسپولیس برای موفقیت در درازمدت نیاز به تقویت خط حمله‌اش دارد و بدون گلزن آماده بعید است که بتواند به پنجمین قهرمانی متوالی برسد.

 

نگاه

محسن آجرلو     @mosenajorloo

 

دیروز سالگرد کوچ ابدی آقا تختی بود و روزهای قبل از آن هم اولین سالگرد شهادت سردار سلیمانی. هر دو در دی ماه از این دنیا رفتند و هر دو تبدیل شده‌اند به اسطوره‌های واقعی و ملموس معاصر ایران. تختی که سال‌هاست تبدیل به یک نماد و اسطوره شده و سردار هم درست مانند تختی، تمام المان‌های اساطیری را داشت و خیلی زود به رفیع‌ترین جایگاه‌ها در ذهن مردم رسید. این دو چهره ماندگار از دو دنیای مختلف آمدند. 

یکی قهرمان ورزشی بود و از بهترین کشتی‌گیرهای تاریخ و دیگری فرمانده جنگ و جبهه. هر دو در زمینه تخصص خود جزو بهترین‌ها بودند و متخصص. با این حال چیزی که ماندگارشان کرد، نه زیرگیری‌ها و مدال برای تختی بود و نه فتوحات بزرگ جنگی برای سردار سلیمانی. نقطه تلاقی آقا تختی و سردار سلیمانی یک چیز بود؛ اخلاق. چیزی که باعث شد تختی پس از آن مرگ عجیب و غریب موج عجیبی در ایران به راه بیندازد و 7 انسان از فرط ناراحتی قید زندگی را بزنند و همان چیز هم میلیون‌ها نفر را به تشییع جنازه سردار کشاند و سه روز تمام تابوتش روی دست و سر مردم بود. در سال‌های گذشته به کرات از خودمان پرسیده‌ایم که چرا دیگر تختی نداریم؟ شاید خیلی زود به نداشتن کسی مانند سردار دل‌ها هم برسیم. خیلی‌های‌مان هم آگاهیم به گوهری که این دو نفر و امثال آنها داشتند. خیلی خوب می‌دانیم که مرام و مسلک و در معنای کلی کلمه «اخلاق» در هر صنف و جایگاهی حرف اول را می‌زند و اگر درست و بجا باشد، می‌تواند حتی نقص‌های موجود را هم بپوشاند. این روزها تنها چیزی که در میان ورزشکاران‌مان و حتی بخش‌های دیگر نداریم همان اخلاق است. 

نسبت به نیم قرن پیش و روزگار تختی خیلی چیزهای دیگر داریم اما اخلاق نداریم. اخلاق نداریم چون ورزشکاران سرشان را که بالا بگیرند، در میان مدیران ورزشی و بخش‌های دیگر هم تنها چیزی که نمی‌بینند همین است. 

ما سال‌هاست که جو می‌کاریم و هر سال وقت درو کاسه چه کنم دست می‌گیریم که چرا گندم نمی‌روید!